Onze Kunta is overleden op 17 juli 2013. We zijn Kunta 12 jaar geleden komen halen bij het dierenasiel in ST Truiden.

Kunta was een prachtbeest, vooral als je ziet dat zijn eerste levensjaar wij de 4de
eigenaar waren en dan Kunta als hij hier kwam openbloeide en sociaal werd
een trouwe en lieve hond, zijn ware naam was Blacky, maar dat paste niet bij
hem vandaar voor ons de naamwisseling naar Kunta.

Speels zoals het hoort voor een boxer, lief en waakzaam was.

Kunta was een prachtdier.

Toch hij werd de 01juli 13 jaar en was volledig op.

Dag lieve mensen uit het dierenasiel van Sint Truiden

Zes jaar geleden adopteerde ik Laika uit jullie asiel. Een kruising labrador boxer van toch al 7 jaar oud.
Het is het mooiste verjaardagsgeschenk dat ik mezelf kon geven. Helaas heb ik Laika moeten afgeven. Ze is ruim dertien jaar geworden.
Er was melklierkanker geconstateerd maar daar heeft ze toch nog 2 jaar mee geleefd zonder pijn of zorgen.
Helaas had ze laatst uitzaaiingen in de lever en daar was nog bitter weinig aan te doen.
Ze is rustig heen gegaan in haar geliefkoosde zetel omringd door haar baasjes.
Ik mis haar nog elke dag. Ze was de zaligste hond die ik mij kon indenken.
Ze gaf zoveel zonder er zelf veel voor terug te vragen.
Ze accepteerde alle nieuwkomers, tijdelijke en permanente huisbewoners, katten, honden, konijnen, eenden,hamsters en kippen.
Mamapoezen met kleintjes, kleintjes zonder mamapoes, gewonde diertjes en getraumatiseerde sukkelaartjes.
Alles was goed voor haar. Ze deelde mand, zetel, bed en eetbak met iedereen. Geen greintje agressie zat er in Laika.
Ze redde muizen die de poezen meebrachten. Ze nam ze in haar muil om ze vol kwijl aan mijn voeten te leggen.
De diertjes gingen de recoveryroom in tot ze sterk genoeg waren om terug vrij te laten op een plek wat verder van huis.
Een gevonden eekhoornjong hield ze warm tot ik thuis kwam.
Ze speelde tikkertje met de eend en de konijnen zonder ze een haar of pluim te krenken.
De kleine poesjes konden tegen haar komen aanschurken als ze in de zetel lag.
Ze was mijn schaduw, waar ik was, was Laika. Ze was bevriend met alle honden uit de buurt.

Kortom voor mij, mijn dochter en alle andere bewoners de ideale hond.

Ik mis je verschrikkelijk Laika, het ga je goed.

Je baasjes Linda en Annouck en de hele meute

Hallo,

Bijna 2 jaar geleden hebben wij Joepie (jullie noemden hem Dropje) geadopteerd.
Het kleine zwarte reutje zonder tanden, die tijdelijk in jullie badkamer werd gehuisvest.
Ik zag hem op jullie site staan en ik moest hem hebben. Dat kopje van hem, die blik in zijn ogen.
Toen ik hem bij jullie zag zitten in de badkamer en hij mij aankeek en begon te kwispelen, pfff geen woorden wat ik toen voelde.  

Vandaag hebben we hem moeten laten inslapen. Zo zwaar om die keuze te maken, maar we wisten eigenlijk dat er geen keuze was.
Hij was niet meer vrolijk, wilde niet meer eten en leek pijn te hebben.
We hebben afgelopen twee weken nog verschillende dierenartsbezoeken gedaan, maar allemaal zonder resultaat.
Begin van dit jaar hebben we zijn vriendje Pipi moeten laten gaan ivm een harttumor.
Ik heb toch wel het idee dat dit voor Joepie ook een grote impact heeft gehad, aangezien zijn gezondheid toen erger ging sukkelen.
Wat een geweldig hondje is Joepie geweest, een hondje met karakter en mijn sulletje.
Van vreemden moest hij niks hebben en het laatste jaar begon hij steeds meer verzorging te vragen.
Zijn dag- en nachtritme waren ernstig verstoord, de laatste weken ging hij pas rond 01.00 uur slapen en wij dus ook pas
Want hij zorgde er wel voor dat je wakker bleef.

We lieten hem nooit alleen thuis en zorgden indien noodzakelijk voor een oppas. Dit was zwaar, maar we hebben het met heel veel liefde gedaan.
Ik weet nog dat jullie aangaven dat het een oud hondje was en dat het zomaar eens heel snel afgelopen kon zijn.
Als ik dan terugkijk op zijn periode hier dan denk ik toch echt dat hij aan een tweede jeugd is begonnen bij ons.
Soms leek het erop of hij zich als een puppie gedroeg, samen met de andere honden spelen, naar de poort rennen als er iemand langs kwam
en dan zo hard mogelijk keffen. Geweldig was dit om zo’n oud hondje dat nog te zien doen.

We missen hem nu al ontzettend, hopelijk is hij nu bij zijn vriendje Pipi.
 

Mvg. Sandra